23 december. We hebben net een mooie adventsdienst achter de rug. Alle vier de adventskaarsen zijn aangestoken door kinderen van de gemeente. We hebben met ds. Truus Schouten geluisterd naar een gedeelte uit de Bijbel, we hebben prachtige liederen gezongen o.l.v. Dirk Jan. We hebben gebeden en gedankt. Het was fijn om zo samen te vieren naar het Kerstfeest toe. En na de dienst… Koffie en koek. En toen begon de drukte pas goed. U had erbij moeten zijn. In het hele kerkgebouw waren er activiteiten.

Boven was een koor aan het repeteren. Beneden werden er tafels gezet voor het kerstfeest. In de keuken werd er afgewassen en opgeruimd. In de consistorie zaten er een paar broeders het collectegeld te tellen. Op het podium was de kinderleiding aan het oefenen met de kinderen voor het kerstspel. Achterin werden de kerstpakketjes uitgedeeld aan de 70 plussers.

Meer dan 40 mensen waren door het hele kerkgebouw bezig met de dingen van de kerk. En toen dacht ik; Ja, dit is het. Samen kerk zijn, samen gemeente van Christus zijn. Zijn lichaam. Allemaal verschillend. De één de hand, de ander de voet, weer een ander de pink. Allemaal met zijn of haar gaven. En wat hebben we elkaar nodig. We kunnen niemand missen. Wat een zegen was dat op die zondag.

Dit was een zondag met een gouden randje.